svabo
"Srpske radikalne mase se slažu s zločinima nad Bošnjacima i spremne su to opet počiniti bez trunke grižnja savjesti", to je poruka koja je poslana s demonstracija podrške ratnom zločincu Ratku Mladiću.
Veličanje ratnih zločinaca i njihovih djela – uništavanje bošnjačkog naroda, je velika bruka za srpski narod. Srpski političari uporno ponavljaju da ne postoji kolektivne već samo individualna odgovornost za zločine.
No, upravo je ova kolektivna podrška od Banja Luke, Pala, Trebinja, Foče, Višegrad itd. za kolektivni zločin koji su počinili Srbi nad Bošnjacima i te kako vidljiva i vjerujem da se svaki pošteni Srbin stidi ovih demostracija podrške zločincu Ratku Mladiću.
Da, kolektiv je kriv za zločine nad nesrbima koji su se desili u:
Srebrenici (UN zaštićenoj zoni) – više od 8.000 ubijenih, Zvorniku preko 3.000 ubijenih, Bratuncu preko 3.000 ubijenih, Vlasenici preko 2.300 ubijenih, Višegradu preko 1.500 ubijenih, Rogatici preko 1.500, ubijenih, Foči preko 2.500 ubijenih, Brčkom preko 1.000 ubijenih, Doboj preko 1.500 ubijenih, Prijedoru preko 3.500 ubijenih, Banja Luci preko 1.000 ubijenih, Bosanska Krupa preko 1.000 ubijenih, Sanski Most preko 1.000 ubijenih…
U srpskoj opsadi Sarajeva (UN zaštićenog grada), koja je trajala 1.475 dana ubijeno je preko 10.000 odraslih i preko 500 djece.
Tokom opsade na grad Sarajevo je je ispaljeno preko 480.000 projektila.
U cilju stvaranje Republike Srpske – protjerano je stotine hiljada građana nesrpske nacionalnosti iz njihovih domova, a veliki broj mučen u sistematski razradjenoj mreži srpskih koncentracionih logora širom Bosne i Hercegovine.
Zločinačka srpska taktika u Brčkom u sjevernoj Bosni bila je ista kao i ona u Zvorniku u istočnoj Bosni i Prijedoru u zapadnoj Bosni – genocidno čišćenje nesrpskog stanovništva i vojni napadi bili su koordinirani i planirani i predvidivi. (Analiza: John Western- Staate Departments Bureau of Inteligenz 1992.)
U Bosni i Hercegovini je ubijeno 2.961 djece Bošnjačke nacionalnosti: 302 djece od 0-5 godina starosti, 496 djece od 5-10 godina starosti, 715 djece od 10-15 godina starosti, 1.412 djece od 15-18 godina starosti.
"Masovna grobnica Suha kod Bratunca, dokaz je jednog od najmonstruoznijih zločina u Podrinju. U grobnici je pronađena Zekira Begić, ubijena zajedno sa bebom, u devetom mjesecu trudnoće. Od 38 posmrtnih ostataka, nađene su i četiri majke koje drže djecu u naručju, te dvije majke sa djecom u zagrljaju" (Oslobodjenje).
Zločinački kolektiv koji je odgovoran za ove zločine se zove Republika Srpska. Republika Srpska kao kolektiv, mora odgovarati za zločine koji su počinjeni u njeno ime i u ime takvog srpstva (čistog, bez mješanja sa drugim narodima).
Kolektivnu odgovornost Republike Srpske treba utvrditi međunarodni sud jer se samo istinom mogu stvoriti trajni uslovi za mir u BiH.
Sliku srpstva koju želi Republika Srpska možemo posmatrati kroz brojne zločine u ratnom periodu i brojne masovne nacionalističke demonstracije u današnjem "mirnodobskom" periodu.
Teško je objasniti taj nagon i "osjećaj za pravdu" kojim se brojni zločini kao i borba za Republiku Srpsku pokušavaju lažno prikazati kao srpski odbrambeno-otadžbinski rat. To je prokletstvo pogrešnog sistema vrijednosti zasnovano na lažima i mitovima.
Istina je, da Republika Srpska nikada nije postojala na tlu BiH i da tu ne može biti riječi o srpskoj otadžbini već samo o istočnoj Bosni – domovini/otadžbini Srba, ali i Bošnjaka koji su protjerani iz svojih domova.
Istina je, da je njihov "srpski odbrambeno-otadzbinski rat" u stvari srpski zločin nad nesrbima pred kojim se odgovara na međunarodnim sudu. Nažalost i srpska omadina je ginula upravo za ideologiju kojoj se sudi u Den Hagu, isto kao što su ginuli njemački mladići u drugom svjetskom ratu za hitlerovu fašističku ideologiju. No, danas bi to u njemačkom društvu bilo sramotno to nazvati otadžbinskim ratom.
Ne bih se složio sa mišljenjem političara Dr. Dennisa Gratza kada on kaže da ove demonstracije nemaju posebnog značaja i da ne održavaju mišljenje većine – iako bih voli da je on u pravu.
Ako većina naroda misli drugačije onda to mora i pokazati i javno i organizovano demonstrirati svoje mišljene, a u ovom slučaju to nije tako.
Ne postoji čak ni mala srpska grupacija koja javno demonstrira zadovoljstvo da se konačno hapšenjem zločinaca diferencira/razlikuje "ljudsko srpstvo" od "zločinačkog srpstva"!? Izuzetak su intelektualni pojedinci.
Uostalom, većina srpskog naroda u BiH je birala Milorada Dodika koji je glavni organizator negiranja zločina nad Bošnjacima i politički i ideološki nasljednjik Radovana Karadzića.
Značajni su ovi nacionalistički skupovi jer pokazuju da se određene srpske mase slažu sa zločinima nad Bošnjacima i da su spremne to opet počiniti bez trunke grižnja savjesti. Tu se vide mlade generacije koje su odgojene u takvom duhu i misle da su u pravu te se na taj način bore za "čast srpstva".
Ineresantno je da su ove "mase zla", koje brane zločince, u stanju organizovati brojne demonstracije širom BiH, za razliku od bošnjačkih stradalnika i njihovih potomaka koji su izgleda brzo zaboravili nevolje koje ih mogu opet zadesiti, te nisu u stanju da zajedno i organizovano dignu svoj glas za istinu.
No, za takvo stanje su najviše krivi politički prestavnici bošnjačkog naroda – koji se nakon svega što se desilo, boje (ne žele) otvoreno i ponosno suprostaviti nepravdi, te svaki put uzmiču po jedan korak nazad i tako do nove propasti…
Bošnjaci ne bi trebali ponavljati greške, po onoj: "Za rat je potrebno dvoje" što je svakako zabluda koja je koštala života hiljade nedužnih i nespremnih ljudi.
Genocid, osim što je zločin najvišeg ranga, u pravnom smislu, je i društvena pojava sklona ponavljanju. On će se u određenim trenucima teške ekonomske i političke krize na širem planu nastaviti. Jer naredbodavci i izvršioci nisu zadovoljni rezultatima. Plan je bio potpuno uništenje Bošnjaka i nestanak Bosne s geografske karte.
Bosne još uvijek ima, a i Bošnjaka. Zbog njihovog postojanja, genocid će se nastaviti odnosno pokušati izvršiti u punom kapacitetu u povoljnim društvenopolitičkim okolnostima (Doc. dr. Rasim Muratović, naučni saradnik Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu).
Za rat i zločin je potrebno samo jedno zlo – upravo ova radikalna masa naroda, koju uveliko podržava srpski nacionalista Milorad Dodik sa veoma upitne političke platforme – Republike Srpske.
(Senad Ušanović; Bosanski talasi)
Add comment