Prijedorski noj i Instruktori pozitivne historije-II dio

Satko piše:

Prijedorski prioriteti i kozaračka kvrguša

Rano je valjda za katarzu. Jer ne pada danas na pamet ni Paviću ni bilo kome drugom u ‘Predoru’ da povratnicima, njih već 25.000, a time i cijelom svijetu pokaže djelom, da se i on i stanovnici ovog grada odriču te sramne prošlosti. Još prije samo godinu dana Načelnik opštine javno je izjavio da se protivi gradnji Memorijalnog centra u Omarskoj.

Seosko-banjski turizam i ribolov opštinski su prioriteti, kaze prvoaprilska priča …

Ali, nije samo (bliža) historija i njeno (ne)obilježavanje jedina nepoznanica ovog
članka-jednačine s dvije nepoznate koji komotno ulazi u kategoriju ‘besplatnih reklamnih spotova i čitulja’.

Ne napisa Radić niti reče Pavić da se u povratničkom Kozarcu već godinama muke muče da tamošnje Dobrovoljno vatrogasno društvo, osnovano davne 1892. godine, dobije nužne prostorije. Vatrogasni dom je uništen, 1992. godine kao i skoro svaki objekat u Kozarcu dok ovo društvo stogodišnje tradicije, koje je prije par godina iz pepela zaživjelo donacijama i radom Kozarčana, još nije ušlo u opštinski budžet.

Ne spomenu niko da Kozarčani i drugi povratnici ljeti (a i zimi) kubure zbog još uvijek neriješene situacije snabdijevanja vodom, koje u gradu Prijedoru uvijek ima, a da se kozarački Dom zdravlja konačno 2008. godine (povratak je počeo još 1998. godine) počeo obnavljati, ali opet bez donacija Opštine Prijedor.

Niko, bolan, ni mukajet što je kozaračka glavna ulica puna rupa. Prije par godina, klupe, kante i kontejneri za smeće po Kozarcu nabavljeni su humanitarnim akcijama Kozarčana i humanitarnih organizacija iz inostranstva, a ne iz budžeta opštine. Taj budžet ‘špekaju’ i povratnici, ali i prognanici koji ovih posljeratnih godina još samo ljeti pune kafiće i trgovine cijele opštine.

Slična je situacija i u drugim, nekad popaljenim mjestima i dijelovima opštine koji svima postaju ‘prioritet’ samo pred lokalne izbore, kao što je bio slučaj pred izbore 2008. godine.

Povratnici mu tako dođu svojevrsna maskota grada, prijedorski Vučko, razlog da se pojavi sljedeći ambasador, u Prijedoru spuca ćevape, nasluša se kako nam je opet svima ugodno, kako za sve ima mjesta, ostavi koji euro, a zatim po povratku u Sarajevo, jednim pokretom pera obznani da grad Prijedor više i nije tek crna rupčaga.

Vrijeme je da i Pavić i silni ambasadori bjelosarajevski, kao i niski predstavnici dođu i (opet) probaju kozaračku kvrgušu. Bujruma uvijek ima.

K’o Bajagi …

One sarajevske, Vučkove, olimpijske 1984. godine u Beogradu osnovan je bend “Bajaga i instruktori pozitivne geografije”.

Ova današnja politika opštinskih vlasti i načelnika opštine Prijedor, vjerno dočarana i u celofan umotana u prvoaprilskom Oslobođenju mogla bi se, po uzoru na Bajagu i popularne beogradske muzičare, okarakterisati kao: “Pavić i instruktori pozitivne historije”.

Očito je da će još vode proteći Sanom prije nego što se prijedorski Srbi, čije ponašanje predstavljaju i od njih samih izabrane današnje opštinske vlasti, prestanu kriti iza isuviše providnog i pomalo već djetinjastog vela ćutnje u nadi, je li, da će neko, jednog lijepog sunčanog dana, tu nedavnu, mučnu, a živu historiju samožigosanog grada gumicom obrisati.

Očito je i to da mnogi Prijedorčani (danas) ne podržavaju zločine, masovna ubistva i progon komšija koji su se desili od 1992. do 1995., međutim još eto ćute, ne shvatajući valjda da od te negdašnje crne rupe, tako prave jos crnju.

Jer dok se ne pronađu preostalih 1559 nestalih Prijedorčana, dok se mjesta zločina dostojno ne obilježe, dok se povratnicima ne obezbijede najosnovniji životni uslovi kakve su ostavili krvavog maja 1992., ovakve slatke pričice, biće i ostaće tek prvoaprilske šale.

Najočitije je u stvari to da bi se grad Prijedor veoma rado okrenuo budućnosti, razvoju turizma i grada. I nema u tome naravno ništa loše. Razvoj opštine i turizma popravio bi i ekonomsku i kulturnu i društvenu situaciju svih stanovnika opštine, a time zasigurno i međuljudske odnose. Problem je što Prijedor ne zna kako, niti iskorištava vlastite potencijale. I to je, pored konstantnog negiranja prošlosti, takodje jasno iz navedenog članka.

A vidiš, s malo mašte, moglo bi se privući baš te silne turiste i putnike namjernike koje Pavić i instruktori željno očekuju, ali koji za Prijedor znaju samo po njegovoj crnoj historiji.

Kako? Šta kako, lijepo brate …