“Dozvolite da se obratimo”

Satko piše:

“SAN Dnevne Novine: Neće memorijalni centar logoraša u Omarskoj

“Marko Pavić, načelnik Prijedora, saopštio je da su vlasti tog grada jedinstvene u stavu da ne dozvole izgradnju memorijalnog centra logoraša u Omarskoj, uz napomenu da se zabrana odnosi na cijelu teritoriju prijedorske opštine.

– Nema šanse da se u Omarskoj nešto takvo izgradi. To nećemo dozvoliti nigdje na području republike Srpske. Nije mi jasno kako su se Bošnjaci drznuli da tako nešto pokreću kada im već smeta krst na Trebeviću – kazao je Boro Medić iz saveza logoraša Republike Srpske. “

Citam danas ove redove, pa se neminovno sjetih nebrojenih nedjelja u Kozarcu 80-ih godina proslog vijeka.

Svake druge hefte subotom navece navijali smo sat (da slucajno ne prespavamo) i jos bunovni od 9 pratili emisiju o Jugoslovenskoj Narodnoj Armiji, nazvanu ‘Dozvolite da se obratimo’. Jer nakon svih reportaza o nasim ‘fenomenalnim’ momcima isao je konacno i film.

Tek u vojsci, krajem 1991., u onih 4 i po mjeseca prije dezerterstva (jer “necu da budem Svabo”), shvatio sam i otkud to ‘dozvolite da se obratim(o)’.

Vojnik naime ne sme ni da se obrati staresini (sluzbeni izgovor u JNA je bio ekavski i za Bosance i za Albance i u Sloveniji i na granici Makedonije i Grcke… so far about Jugoslevia), pre nego sto upita da li sme da se obrati.

No tada, tih dalekih 80-ih, naslov emisije o JNA krmeljavom djecijem oku, nije upadao u oci. Vazno je bilo, koji film se tog dana prikazuje. Jer nakon emisije obavezno je isao partizanski film koji se i obavezno gledao, bez obzira da li je po prvi, drugi ili neki treci put.

Baterije su se neminovno punile na zvuk pogodjenog motora aviona u kojem je ginuo Zare, a Dalibor suzio sretan sto je sletio na jos jedno ‘Medeno polje'…A sta tek reci za Jastreba i dimnjacara iz Kapelskih krijesova ili neprikosnovenog Prleta i Tihija iz mracnih beogradskih ulica. A Valter… Valter je bio Valter! Jedan i jedini

Tako danas, u stilu: ‘ne dozvolite im ni da se obrate’ reaguju gradonacelnik opstine Prijedor, te neko iz saveza logorasa RS, na inicijativu za Memorijalni centar u bivsem logoru Omarska.

Jer dok se negdasnji ‘gradonacelnik Predora’ iz 1992. (na poziciji nakon ilegalnog preuzimanja vlasti 30. aprila 1992. te smaknuca bas u Omarskoj demokratski izabranog profesora Muhameda Cehajica) Milomir Stakic, danas ‘ladi u zatvoru za sledecih 40 godina zbog zlocina u toj opstini i dok se Zeljko Mejakic, komandant obezbjedjenja logora Omarska, (za njega) nenadano u seher Sarajevu vec godinama u sabah budi uz ezan sa sarajevskih dzamija (nakon sto je pogledom pratio rusenja munara po RS-u, cekajuci presudu Suda BiH) danas ‘zvanicnik’ opstine Prijedor i ‘logorasi’ RS-a klicu: Ne dozvolite im ni da se obrate!

U Berlinu danas ne mozes proci od spomenika holokausta iz 1941-1945. Na ovom gore je popis najvaznijih logora iz Drugog rata. Ne znam vise ni sa koje metro stanice. A u nasem i vasem Prijedoru, nase i vase mladosti, gradu sa 3 logora i vec preko 60 masovnih grobnica, danas isto spomenik do spomenika… onim “palim za borbu za otadzbinu”. I u bivsem logoru Trnopolje i pred zgradom opstine… U muzeju na Mrakovici kozaracka epopeja je stala 1942.

O sancta simplicitas!

Ali doci ce…. niste svi isti… a nismo vise ni mi. Biti patriota ne znaci biti cetnik. A neko ocito jos brka loncice…braco Srbi, pitajte Gojka, a ne Marka.

“Patriotizam se mjeri kolicinom stida za zlocine vlastitog naroda. Prema tome, ja sam najveci Srbin” – Gojko Beric