svabo
Na početu agresije na tek proglašenu i u međuvremenu priznatu državu Bosnu i Hercegovinu, 24. maja 1992. godine Kozarac je opkoljen i napadnut od strane tadašnje Jugoslovenske Narodne Armije i snaga lokalnih Bosanskih Srba.
Nakon progona stanovništva, tokom ljeta 1992. godine grad i okolna mjesta su opljačkani.
U Kozarcu i okolini je srušeno svih 14 džamija, katolička crkva, Dom vatrogasnog društva – Kozarac, koje je te 1992. godine trebalo da obilježi stogodišnjicu postojanja, te Dom zdravlja, Pošta, te drugi javni i privatni objekti.
Stanovnici Kozarca i okolnih mjesta koji su preživjeli napad i ratne zločine koji su slijedili su nasilno protjerani. Civilno stanovništvo je deportovano u tri koncetraciona logora gdje su zatvoreni i držani u veoma teškim životnim uvjetima, te zvjerski mučeni i ubijani.
Logori Omarska, Keraterm i Trnopolje – do tad nepoznata mjesta na sjeveru Bosne, su te 1992, upoređivani sa nacističkim logorima iz II Svjetskog rata.
Oko hiljadu stanovnika Kozarca još se vode kao nestali, a više od šest stotina ih je pronađeno u nekoj od 63 masovne i pojedinačne grobnice Opštine Prijedor i šire, i dostojno sahranjeno na šehidskom mezarju u Kamičanima.
Danas, oni koji se vračaju u Kozarac žele da učine sve kako bi vratili stari sjaj i još veću ljepotu Kozarcu, ali isto tako da sačuvaju sjećanje na svoje nevine, zvjerski ubijane sugrađane.
Kozarac je simbol zločina nad nedužnim i genocida nad nezaštičenim i simbol neuništivosti ideje Bosne i Hercegovine i bosankog duha, i gdje se prijateljstva i razlike među ljudima njeguju i poštuju, uz samo jedan uslov, pobjedu istine i pravde o zločinu.
Add comment